رابطه میان عدالت خداوند و نابودی همه اعمال نیک!!
نکته اساسی که قرآن به مومنان هشدار می دهد اینکه اعمالشان را تا آخر عمر نگهداری کنند . به تعبیردیگر اصل عمل مطلبی است و نگاهداری آن مطلبی مهم تر . یک عمل پاک و سالم و مفید عملی است که از آغاز سالم و بی عیب باشد و ازآن تا پایان عمر محافطت و مراقبت بشود

کشاورزی بذر بسیار مرغوب و عالی تهیه می کند در زمین حاصلخیزی این بذر را می کارد شبها و روزها به مراقبت و نگهداری از این بذرها می پردازد . بذرها تبدیل به جوانه می شوند ، رشد می کنند و تبدیل به گندم زار بسیار زیبا می شوند. محصول آماده برداشت است .
همین که روز درو محصول نزدیک شد کشاورز با دیدن سنبله های آفت زده گندم شوکه می شود و تمام سرمایه اصلی خود را در معرض تباهی و نابودی می بیند.
همین امر در اعمال و رفتار ما نیز مصداق عینی دارد .آفت زدن محصول اعمال صالح و اذکار و یاد خداوند احباط نام دارد .
احباط در لغت به معنای باطل کردن است و در اصطلاح قرآنی به معنای گناهانی است که موجب از بین رفتن اعمال نیک و پسندیده می شود . واژه حبط 16 بار در قرآن تکرار شده مواردی مانند کفر و شرک ، نفاق ، تکذیب آیات خداوند در روز قیامت ، بی احترامی به رسول همه و همه مواردی است که بر اعمال ما آفت می زند و آن را تباه و نابود می سازد .
اثبات عقلی
هیچ انسان عاقلی دوست ندارد که سرمایه های مادی و معنوی خود را از دست بدهد . احتیاط شرط عقل است . این به این معناست که عاقلان محتاطانه عمل می کنند و با دست خود سرمایه هایشان را نیست و نابود نمی کنند . در حالی که بسیاری از ما آگاهانه آتش به خرمن هستی خود می زنیم گاهی اوقات بر اثر جهل یا غفلت به خسران دچار می شویم و با کار خاصی سبب نابودی اعمالمان می شویم و این یعنی بهره و اثار اعمال نیک و صالح گذشته را از بین می بریم .